Trauma
„Trauma” nie jest terminem zarezerwowanym dla najcięższych i bezlitosnych okrucieństw, jakich można doświadczyć. Za każdym razem, gdy coś nas przeraża i nie wyleczymy się z tego strachu, powstaje trauma. Kiedy nie wierzymy, że mamy zasoby lub zdolności, aby poradzić sobie z pewnym problemem lub bodźcami, tworzymy zachowania adaptacyjne, aby temu zaprzeczyć lub tego uniknąć. To nie sama trauma powoduje najdłużej utrzymujące się problemy. To sposób w jaki sieje ona spustoszenie w naszej psychice i uniemożliwia ponowną integrację w normalnym, zdrowym życiu, w którym inni ludzie i nieznane sytuacje są postrzegani jako życzliwi.
Trauma a relacje międzyludzkie
Trauma może być spowodowana brakiem relacji. Johann Hari w swojej książce „Lost Connections” (Utracone więzi) opowiada o dziesięcioleciach pracy w dziedzinie traumy i zdrowia psychicznego. Uważa ona, że źródłem niemal wszystkiego, na co cierpimy, są zerwane związki oraz relacje i nasza niewiedza jak je naprawić.
Ciekawy przypadek pacjentów kliniki otyłości
Hari podaje przykład pacjentów kliniki otyłości. Zostali oni poddani nadzorowanej płynnej diecie ratującej im życie. Leczenie zadziałało i wielu pacjentów wyszło z kliniki o dziesiątki kilogramów lżejszymi i z nowym życiem – przynajmniej na początku. To, co stało się później, było skutkiem ubocznym, którego nie przewidział żaden lekarz. Niektórzy pacjenci odzyskiwali całą masę ciała, a nawet i więcej. Inni cierpieli na załamania nerwowe, zaś jeden zmarł popełniając samobójstwo. Lekarze zbadali, dlaczego wielu z tych pacjentów przejawiło tak niekorzystne reakcje emocjonalne i odkryli coś ważnego. Okres, w którym każdy pacjent zaczął się przejadać, zwykle korelował z traumatycznym wydarzeniem, na które pacjent nie znał innego mechanizmu obronnego.
Wnioski
Hari podsumował wyniki w następujący sposób: „To, co uważaliśmy za problem, było bardzo często objawem innego problemu, o którym nikt nie wiedział”. Oczywiście nie wynika z tego, że każda osoba z nadwagą cierpi na jakąś podświadomą traumę. Chodzi o to, że wiele bieżących problemów, których nie możemy rozwiązać, to symptomy głębszych problemów, których możemy nie być świadomi. Hari porównuje to do dymu płonącego domu: możesz nadal przeganiać kłęby dymu, ale bez zgaszenia ognia twoje wysiłki będą daremne. Największym problemem w życiu większości ludzi jest trauma. Trauma powoduje zaburzenie zdolności nawiązywania relacji z innymi.
Człowiek jest istotą plemienną
Jesteśmy gatunkiem plemiennym. Nie da się tego obejść, pomimo tego, co wiele indywidualistycznych kultur chce w nas zaszczepić. Żadna osoba nie jest sama dla siebie wyspą. Najważniejszym filarem szczęścia jest poczucie przynależności i celu. Kultury z większą więzią są zdrowsze psychicznie. Ludzie, którzy są sami, często umierają wcześniej i stają się bardziej schorowani przed śmiercią. Rodzimy się z więzi i dzięki więzi z innymi osiągamy praktycznie wszystko w życiu. Nie tylko chcielibyśmy budować zdrowe relacje: my ich potrzebujemy. Pomimo że relacje są tak ważne, często niestety są pomijane. Dostępnych jest naprawdę niewiele sposobów, aby nauczyć ludzi, jak wspierać prawdziwe więzi w ich życiu. Jest jednak kilka podstawowych koncepcji, które mogą pomóc.
Zrozum, czym jest więź
Więź jest poczuciem jedności. Niesie ze sobą wspólne doświadczenia, szczere uczucia lub podobne idee. To poczucie przynależności do czegoś większego. Kiedy oglądasz wydarzenie sportowe ze znajomymi, doświadczasz więzi. Kiedy wybierasz się z rodziną na kolację, otwierasz i wyrażasz swoje autentyczne uczucia innej osobie lub odkrywasz, że masz z kimś coś wspólnego, doświadczasz i tworzysz więzi. Zaprojektowaliśmy świat tak, aby kreował więcej kontaktów niż kiedykolwiek wcześniej. Mimo wielkiej ery cyfrowej zerwał on te prawdziwe, ludzkie więzi zaś sprzyja tym nieautentycznym. Niestety nie tędy droga. To tak nie działa. Nie można udawać jedności. To nie jest coś, co się analizuje. To coś, co czujesz.
Dowiedz się jak naprawdę tworzyć więzi z innymi
Skup się na dawaniu, nie otrzymywaniu
Czym jest prawdziwe uzdrowienie z traumy
Uzdrowienie z traumy polega na przypomnieniu sobie, że możemy ufać innym, możemy ufać sobie i możemy ufać życiu. To stanie się spokojnym i przyzwolenie, by życie było takie, jakie jest, zamiast podejmowana prób kontroli sposobu jego postrzegania. To nie jest czekanie, aż inni zainicjują relację. Jest to nasza własna gotowość, by znowu spróbować, znowu być wrażliwym. By wyciągnąć rękę i stać się aktywną częścią naszych społeczności, rodzin i grup przyjaciół.
W procesie przywracania więzi z innymi uświadamiamy sobie, że tak naprawdę na nowo tworzymy więź ze sobą. Widząc i kochając siebie za to jacy jesteśmy, za sposób w jaki myślimy i czujemy, uczymy się, że możemy tacy pozostać.
Podczas gdy naszą podstawową ludzką potrzebą jest więź z innymi, najważniejszą częścią leczenia naszych ran emocjonalnych jest pozwolenie sobie na ponowne otwarcie się. Jest to po prostu nasza gotowość do pokazania się takimi, jakimi jesteśmy i nasza wiara w to, że ktoś się o nas zadba. Zaofiarujmy nasz czas i energię tym, którzy go szanują i będą pielęgnować. A co najważniejsze, miejmy świadomość, że nawet jeśli musimy przejść przez ogień życia – tak jak wszyscy – wyjdziemy z niego silniejsi. Że będziemy potem jaśniejsi i bardziej gotowi, by docenić to, co mamy. Nasze relacje są często najsilniejsze tam, gdzie musieliśmy sami je wykuć.
Jedną z metod walki z traumą i stresem jest metoda TRE … sprawdź czym jest ta metoda i jak może Ci ona pomóc.
